مقایسه ابعاد کیفیت تدریس با پرسش‌نامه‌های ارزشیابی دانشجویان از کیفیت آموزش و نظرخواهی از دانشجویان؛ دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه

اهداف: هدف ارزش‌یابی اساتید که بخشی از آن به‌عهده دانشجویان گذاشته شده است، بهبود کیفیت تدریس و ارتقای سطح آموزش در دانشگاه است. در این راستا استفاده از فرم­های ارزش‌یابی معتبر که منجر به شناخت مشکلات تدریس و یادگیری شود حایز اهمیت است. این پژوهش با هدف مقایسه ابعاد کیفیت تدریس با استفاده از پرسش‌نامه‌های ارزش‌یابی دانشجویان از کیفیت آموزشی و نظرخواهی از دانشجویان انجام شد. ابزار و روش­ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی که در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 91-1390 صورت گرفت، 251 دانشجوی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به‌شیوه سرشماری در مطالعه شرکت نمودند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه‌های ارزش‌یابی دانشجویان از کیفیت تدریس و نظرخواهی از دانشجویان بود. به‌منظور تحلیل داده‌ها از آزمون‌های T زوجی، T مستقل، آنالیز واریانس، مجذور کای، من- ‌ویتنی‌یو، کروسکال والیس، ضریب همبستگی پیرسون و توکی استفاده شد. یافته­ها: مقایسه نمره کلی ارزش‌یابی اساتید بر حسب درجه علمی اساتید و همچنین مقطع و رشته تحصیلی دانشجویان بین دو پرسش‌نامه تفاوت معنی­داری نشان داد (05/0p<). رابطه بین حجم کار مربوط به هر درس و میزان علاقه به درس با نمره کلی ارزش‌یابی اساتید براساس پرسش‌نامه ارزش‌یابی دانشجویان از کیفیت آموزشی معنی‌دار بود (001/0p<). نتیجه­گیری: هر دو پرسش‌نامه از پایایی قابل قبولی برخوردارند، اما پرسش‌نامه ارزش‌یابی دانشجویان از کیفیت آموزشی ابعاد چندگانه تدریس را بهتر نمایان می‌سازد و در نشان‌دادن نقاط ضعف و قوت کیفیت تدریس اساتید کارآمدتر است.